Μέχρι πριν μερικά χρόνια η αποδεκτή και επιθυμητή σχέση γνώσης, δασκάλου και μαθητή έμοιαζε λίγο, έως πολύ, κάπως έτσι :
ΓΝΩΣΗ ----------> ΔΑΣΚΑΛΟΣ ----------> ΜΑΘΗΤΗΣ
Ο εκπαιδευτικός ήταν η πηγή αναφοράς και διαχειρίζονταν τους μαθητές του σαν ένα αδιαφοροποίητο σύνολο. Η συμμετοχή των παιδιών περιορίζονταν περισσότερο στην ακρόαση και, συνήθως, επικοινωνία υπήρχε μεταξύ δασκάλου και καλών μαθητών.
Τα τελευταία χρόνια η σχέση αυτή άλλαξε.
Η αναγκαιότητα για μαθητές που θα αναπτύσσουν τη δεξιότητα του να σκέπτονται λογικά, κριτικά και δημιουργικά, θα μαθαίνουν να χρησιμοποιούν σωστά και συνετά πληροφορίες, γεγονότα, έννοιες και σχέσεις, θα αποκτούν αυτοπεποίθηση, θα καλλιεργούν τις δεξιότητες της παρατήρησης, της ορθής λήψης αποφάσεων, θα σκέπτονται και θα εργάζονται με δικό τους τρόπο, θα προβληματίζονται και θα ψάχνουν για έξυπνες λύσεις και καλύτερες ιδέες, θα καθίστανται ανεξάρτητοι και υπεύθυνοι και θα αναπτύσσουν την επινοητικότητα, την περιέργεια, την επιμονή και υπομονή και το συναίσθημα της αξίας οδήγησαν σε ένα νέο σχήμα που επαναπροσδιορίζει τη σχέση γνώσης, δασκάλου και μαθητών και θα μπορούσε να απεικονιστεί κάπως έτσι:
Ο δάσκαλος τώρα δε μεταφέρει γνώσεις, αλλά διευκολύνει το μαθητή να τις κατακτήσει.
Δεν καθίσταται, λοιπόν, αν όχι απαραίτητη, σίγουρα πολύ χρήσιμη η τεχνολογία σε αυτό;
Τάξεις Μαγικές; ....Αν η δημιουργικότητα είναι μαγεία.... ΝΑΙ!!!
Ωραίο το βίντεο Δώρα και νομίζω πολύ καλή αναπαράσταση του πώς βοηθά η τεχνολογία στη διδασκαλία και στη μόρφωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα πολύ σημαντικό εργαλείο που σιγά σιγά αξιοποιείται όλο και περισσότερο μέσα στις τάξεις μας και οι απαιτήσεις των καιρών μας το κάνουν βασικό και απαραίτητο.
Δυστυχώς το βίντεο δεν είναι δικό μου δημιούργημα...αν και πολύ θα ήθελα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τα υπόλοιπα, ξέρεις πόσο πολύ συμφωνώ!!! :)